Daar gaat hij dan, heel langzaam dwarrelt hij naar de grond nadat ik hem heb los gelaten. Zodra hij de grond raakt is het over. Ik probeer met alle macht om hem te pakken. Alles lijkt in slow-motion te gaan. Ik heb geen controle over mijn bewegingen. Zodra ik wil duiken gaat dit niet. Op de een of andere manier blijven mijn schoenen namelijk op de grond staan. Ik probeer mijn schoenen uit te trekken maar mijn veters zitten dusdanig vast dat ik ze niet los krijg. Als ik kijk, zie ik dat het bijna zover is hij. Hij is bijna op de grond. Als ik opkijk zie ik dat ik in een zaal sta. Veel mensen kijken naar mij en moedigen mij aan. Ik weet niet of ze mij aanmoedigen om hem te pakken of dat zij mij aanmoedigen om hem te laten vallen. Ik kan niet goed zien wie er vlak bij mij staan, het is erg wazig. Dan, op het laatste moment, lukt het mij om toch te duiken. Ik weet hem te pakken. Hij valt voor de helft op de grond, de andere helft heb ik in mijn handen. Als ik goed kijk sta ik in een ring en heb ik de handdoek in mijn hand. Ik heb de spreekwoordelijke handdoek in de ring willen gooien. Gelukkig heeft hij niet helemaal de grond geraakt. Ik heb dit weten te voorkomen. Ik heb weten te voorkomen dat ik de handdoek in de ring gooi.

Het vervelende op dit moment is dat de depressie- en PTSS monsters weer terug zijn. Ze zijn weer helemaal terug in mijn hoofd en de rest van mijn lijf. Ik voel mij klote, leeg, alleen, verdrietig, moe en nutteloos. Het is niet zichtbaar voor de rest maar het gevoel is er daar niet minder om.

In mijn vorige blog schreef ik hier ook al over. Ik zei toen dat niemand het zag als ik dat niet wilde. Ik kan goed acteren en doe dat dan ook. Ik laat niet snel het achterste van mijn tong zien en heb het niet snel over mijn gevoel. Dat doe ik ook uit zelfbehoud. Ik laat niet graag zien hoe ik mij echt voel. Het rare is dan natuurlijk wel dat ik het opschrijf en op mijn website zet. Hierdoor bereik ik meer mensen dan dat ik in een week spreek. Ik bereik dan zelf mensen die ik niet ken. Want ik weet onderhand dat mijn blog door best wel wat mensen gelezen word. Mijn laatste blog is bijna 500 keer gelezen. Dat vind ik veel voor mijn doen.
Ik heb best wel wat reacties gehad van mensen. Vooral complimenten over mijn openheid. Een andere consequentie is geweest dat mijn teamchef mijn blog gelezen heeft. Hij heeft vervolgens besloten om mij tijdelijk uit de operationele dienst te halen. Dit is aan de ene kant vervelend maar aan de andere kant was dit misschien ook wel, onbewust, mijn roep. Ik denk dat ik een onbewuste hulpvraag heb gedaan die gehoord is. Ook heb ik een afspraak gehad met de eenheidspsycholoog. Ik heb hem in een andere situatie al eens gesproken. Ook hij had mijn blog gelezen en bood meteen hulp aan. Na het, in het begin, iets af te hebben gehouden ben ik toch maar overstag gegaan en heb ik ook zijn hulp met beide handen aangepakt. Wat er nu gaat gebeuren weet ik nog niet. Ik ga in ieder geval even van de straat. Ik ga lekker  even, in alle rust, andere dingen doen en vooral herstellen. Ik zal niet thuis gaan zitten. Ik wil wel bezig blijven. Dat vind ik fijn. Als ik echt thuis ga zitten dan ben ik bang dat ik helemaal verzuip in mijn negatieve gedachten of zelfs ‘Bold and the beautiful’ ga kijken. En geloof mij, als je dat gaat doen gaat het echt niet goed met je.

Vaak krijg ik de vraag wat mensen voor mij kunnen doen als ik mij zo voel. Het stomme is dat ik dat zelf ook niet weet. Ik kan niet zo goed zeggen wat ik wel of niet wil. Ik weet het namelijk zelf ook niet. Het ene moment vind ik het heerlijk om op de bank te zitten in de rust en de andere keer ga ik lekker wandelen met mijn muziek in mijn oren. Dat is iets wat ik wel weet, ik sluit mij het liefst af van de buiten wereld. Lekker in mijzelf naar muziek luisteren of een film kijken.
Aan de andere kant kan ik ook gewoon meegaan naar een verjaardag ofzo. Ik vermaak mij dan op zich wel. Alleen moet ik niet te lang blijven. Dan word ik onrustig.

Ik mag komende maanden een aantal evenementen gaan doen. Het gaat dan om het Elandsgracht festival, Jordaan festival en natuurlijk de intocht van Sinterklaas. De eerste 2 zijn erg leuk en is vooral muziek. Ik ben hier bij betrokken als locatiecommandant en doe ook de voorbereiding. Dit is erg leuk. Je hebt gesprekken met partners, zoals gemeente, brandweer, beveiliging en handhaving. De intocht van Sinterklaas lijkt zo eenvoudig, maar vergis je niet er komt veel bij kijken. Er zijn wegafsluitingen en er komt een hele optocht door de stad heen. Eerst over het water en daarna door de straten. Dit vergt een goede en intensieve voorbereiding tussen de politie en de organisatie. Ik moet zeggen dat dit eigenlijk altijd wel goed gaat.
Ik hoop mij de komende weken vooral met deze evenementen bezig te kunnen houden.

Natuurlijk is er ook nog vakantie. Ik heb bijna 3 weken vakantie. Ik zal niet echt weggaan, maar ik ga wel wat leuke dingen doen. Mijn ouders hebben sinds kort een sloepje. Met dit sloepje kun je heerlijk Amsterdam invaren. Amsterdam is vanaf het water ook zo vreselijk mooi. Je ziet dan heel mooi alle panden, bruggen en grachten van een totaal andere kant. Amsterdam is echt prachtig!!

Joeri